ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΦΛΕΣΣΑΣ

 

 

Το όνομα Φλέσσας συναντάται για πρώτη φορά στην παλαιά Πρωσία  το 1536  με τον Nikolaus Flessaus Monchbergensis der Altere (1536-1599)

Η Οικογένεια αυτή αργότερα μετενομάσθει σε Flessa και σήμερα υπάρχουν πολλοί απόγονοί της στη Γερμανία και όλον τον κόσμο. Μάλιστα στην Γερμανία υπάρχει μία μεγάλη τράπεζα "Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ ΦΛΕΣΣΑ - THE FLESSA BANK". Κατά την Γερμανική εκδοχή το όνομα Flessa προέρχεται από την Βαυαρική λέξη Floss που σημαίνει "σχεδία" στα Ελληνικά. Πολλοί Φλεσσαίοι τότε ήταν Flosserei δηλαδή αρχηγοί σχεδίας. Ήταν λατόμοι που έκοβαν μεγάλους κορμούς δένδρων από τα δάση της Βαυαρίας, τα έφερναν στα ποτάμια, έφτιαχναν σχεδίες που τις οδηγούσαν μέσω του ρεύματος του ποταμού στα εργοστάσια χαρτοποιίας. Επειδή τότε πολλές φορές το επάγγελμα εχρησιμοποιήτο και ως επώνυμο έτσι πήραν το όνομα Flessa.

Από την Πρωσία ένα μεγάλο μέρος αυτών μετοίκησε προς την Βενετία, ένα άλλο προς την Βόρειο Αμερική και ένα άλλο προς την Κύπρο.

 

Στην Ελλάδα το όνομα Φλέσσας συναντάται για πρώτη φορά το  1797 με τον ΠΑΝΑΓΙΏΤΗ ΦΛΕΣΙΑ (1762- 1802) και την γυναίκα του Αναστασούλα να υπογράφουν ένα πωλητήριο έγγραφο για το χωράφι τους στην Καραζοκαριά.

Το Φλέσσας πιθανώς εξελληνίσθει εις την Πελοπόννησο από τούς Φλέσσα Ενετούς πού υπηρετούσαν ως στρατιώτες με την φρουρά των Ενετών στο Μοριά και έτσι δικαιολογείται το τελικό Ελληνικό σίγμα (ς) στην κατάληξη του ονόματος.

 

Το 1803 Ο Αρχιεπίσκοπος Λεονταρίου Γερμανός πιστοποιεί ότι το όνομα Φλέσιας υπάρχει στην επαρχία Λεονταρίου και οι πρόγονοι του Καπετάν Νικήτα Φλέσια  "ήσαν ανέκαθεν εκ των επισημότατων και περιφανών της επαρχίας", ως εμφαίνεται εκ του παρακάτω έγγραφου.

 

"Η ταπεινότης ημών δια του παρόντος συστατικού γράμματος δηλοποιεί και τοις πάση διαβεβαιούται ότι ο το παρών μας επιφέρων Καπετάν Νικήτας Φλέσιας υπάρχει εκ της υμετέρας επαρχίας της πάλαι ποτέ ονομαζόμενης Χριστιανουπόλεως τα νυν δε επιλεγόμενης Λεονταρίου, και εκ της κωμοπόλεως Πολιανής. Ερευνοισάμενοι δι' ακριβούς περί αυτού και της γενεαλογίας αυτού επληροφορήθημεν ότι αυτός και οι πρόγονοί του ήσαν ανέκαθεν εκ των επισημότατων και περιφανών της επαρχίας Λεονταρίου, οίτινες και πατρίδος αυτών προστατεύσαντες τοις συμπολίτες πάντα επωφελώς ανεδείχθησαν, αλλά και αυτός ήδη μιμητής των προγόνων αυτού ανεφάνη.

 

Δια το παρόν υμέτερον συστατικό Γράμμα απεδώκαμεν αυτώ υπογεγραμμένο και εσφραγισμένον παρ' ημών, εις πίστωσιν της αληθείας, συνεπιβεβαιούντων και των της πόλεως ταύτης ημετέρων κληρικών και προκριτωτέρων προεστών και δημογερόντων της πόλεως Λεονταρίου .

 

1803 Απριλίου 27, Λεοντάρι

 

Ο Αρχιεπίσκοπος  Λεονταρίου

 

Γερμανός

 

Σεραφείμ καθηγούμενος της Υπεραγίας Θεοτόκου Μπούρα.

Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος μαρτυρώ,

Πέτρος Σολομών προεστός Λεονταρίου μαρτυρώ,

Νικήτας Καραηλιόπουλος μαρτυρώ,

Βενέδικτος καθηγούμενος της Μονής του Αγίου Νικολάου Χοντάλου.

Αναστάσιος Ηλιόπουλος μάρτυς.-"

 

 

Στις 29 Ιανουαρίου 1824, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος υπ. αριθ. 5 σελίς 47, ο Ιωάννης Φλέσσας διορίζεται Ειρηνοδίκης Μεγαλουπόλεως αντί του Κ. Α. Σαραντοπούλου. Η εφημερίς τότε εκδίδετο  και στα Γερμανικά. ¨Έτσι στην ίδια σελίδα, στη δεξιά στήλη, στα Γερμανικά ο Ιωάννης Φλέσσας αναφέρεται ως J. Phlessas.

Από εδώ προκύπτει και το επώνυμο Πλέσσας που η ρίζα του είναι από το Φλέσσας και η καταγωγή τους είναι από την Πολιανή Καλαμών και η μετατροπή του Φλέσιας σε Φλέσσα. Οι γερμανοί δεν μπορούσαν να παράγουν την συλλαβή "ία" και έτσι μετέτρεψαν το ι (γιώτα) σε σ (σίγμα) δια να διατηρήσουν την σωστή προφορά του ονόματος.

Έτσι το Φλέσιας έγινε Φλέσσας πιθανώς με την πρώτη έκδοση της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.

Υπάρχουν και σήμερα πολλοί απόγονοι των Φλεσσαίων που διατηρούν το όνομα Φλέσιας ή Φλέσσιας.

 

Σήμερα συναντάμε σε όλο τον κόσμο τα ονόματα:

Φλέσσας,

Φλέσσα,

Φλέσσιας,

Φλέσιας,

Φλεσσιόπουλος,

Πλέσσας,

Πλέσσιας,

Πλέσιας, και στα Αγγλικά,

Flessas,

Flessa,

Flessias,

Flesias,

Flessiopoulos,

Flessak,

Flesser,

Plessas,

Plessias,

Plesias.

 

 

Το 1788 εγεννήθει στην Πολιανή Καλαμών ο Γεώργιος  Φλέσσας γιος του Δημητρίου Φλέσσα (1736 - 1799) και της Κωνσταντίνας Ανδρόνικου δευτέρας συζύγου του Δημητρίου.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο ¨Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΛΕΣΑ" του Φωτάκου 1868

 

"Το 1808 επήγε με τον εξάδελφο του εις την Ελληνική σχολή της Δημητσάνας την επισημοτέραν τότε καθ΄όλην την Πελοπόννησο.

Το έτος 1816, μετά την εξοδόν του από το σχολείον, εγένετο μοναχός ( με το εκκλησιαστικό όνομα Γρηγόριος Φλέσσας Παππάς ¨η Παπαφλέσσας) και εμόναξεν εις το μοναστήριον της Βελανιδιάς, το οποίον κείται πλησίον των Καλαμών, και ονομάζεται ιδίως Παναγίτσα. Συνέβη δε μετά ταύτα να έλθει εις φιλονεικίαν μετά του Επισκόπου Μονεμβασίας, και δια τούτο δυσαρεστηθείς ενεχώρησεν από την Βελανιδιά, και επέρασεν εις την μονή Ρεκίτσας, ήτις κείται κατά τα μεθόρια των επαρχιών Μιστρά και Λεονταρίου.

 

Κατά το έτος 1817 εγένετο εκεί ενός συνοικεσίου ή διάλυσης, αποδοθείσα εις τας ενεργείας του Παπά Φλέσσα,  τον οποίον παρέστησαν τότε ως άνθρωπον ταραξίαν εις τον Πασάν, όστις απέστειλε αμέσως εκ Τριπόλεως δώδεκα Τούρκους στρατιώτες (καβάσιδες) να τον συλλάβουν. Οι δε στρατιώται ούτοι πορευθέντες εύρον αυτόν εις τα καλύβια Αγρύλου της Πολιανής μετά των αδελφών του. Αφού δε ούτοι είδαν τούς στρατιώτας ερχόμενους, κατενόησαν ότι ζητούν να συλλάβουν τον Φλέσσα, όστις αμέσως έλαβε τον δρόμον προς Γαρδίκι, μετόχιον του μοναστηρίου. Οι δε αδελφοί του αντεστάθησαν εις τούς Τούρκους δια των όπλων, περάσαντες πέραν του ξηροποταμίου του μεταξύ Αγρύλου και Γαρδικίου, οχυροθέντες εις τίνα ευρέθησαν εκεί ασβεστοκάμινο, και απειλούντες τούς Τούρκους, οίτινες υποχωρήσαντες ίσταντο έφιπποι εις μέρος επίπεδο, υβρίζοντες και πυροβολούντες τον Παπά Φλέσσα. Ενώ δε εγένοντο ταύτα, Ο Παπά Φλέσσας σηκωθείς επάνω φώναξε δυνατά και είπε." Βρε κερατάδες Τούρκοι να πάτε πίσω εις τον αφέντην σας τον κερατά, να τού ειπείτε ότι εγώ φεύγω δια την Πόλιν, και δεν θα γυρίσω πίσω απλούς καλόγηρος, ή δεσπότης θα έλθω, ή πασάς. Εντεύθεν εγεννήθησαν τα αίτια της φυγής του από την Πελοπόννησο, αλλά δεν είχε τότε διόλου ιδέαν περί της εταιρίας των φιλικών."

 

Από την Πελοπόννησο ο Παπα Φλέσσας επέρασεν εις Ζάκυνθο, άλλα μέρη,   και τέλος εις Κωνσταντινούπολιν, όπου συναντά τον αρχιερέα Δέρκων, Πελοποννήσιος και μέλος της συνόδου.

Ερωτηθείς υπό του αρχιερέως των Δέρκων Γρηγορίου από πού κατάγεται αυτός, κατά τον εγγονό του από τον αδελφόν του Νικήταν, Κωνσταντίνο Ιωάννου Φλέσσαν ο Παπά Φλέσσας φοβούμενος τους Τούρκους γιατί τον είχαν στη λίστα των θανατοποινιτών της Πύλης απήντησε ότι λέγεται Δίκαιος και ότι είναι ιεραπόστολος από την Κόρινθο.

Με αυτό το όνομα (Γρηγόριος Δίκαιος) γνώρισε τον Αναγνωστόπουλο και εμυήθει στην Φιλική Εταιρεία με το ψευδώνυμο "ΑΡΜΟΔΙΟΣ" και εχειτοτονήθει αργότερα Αρχιμανδρίτης από τον Γρηγόριον τον Ε' με το εκκλησιαστικό "ΟΦΦΙΚΙΟ" του Δικαίου που σημαίνει αντιπρόσωπος του Πατριάρχη.

 

Έτσι λοιπόν Ο Παπαφλέσσας έγινε Δικαίος υπογράφοντας όλα τα έγγραφα (Γρηγόριος Δικαίος) από το 1823 έως και την ημέρα της θυσίας του στο Μανιάκι το 1825, ως Υπουργός των Εσωτερικών και Διευθυντής της Αστυνομίας.

 

Άλλοι ιστορικοί, προφανώς μη έχοντας τις ιστορικές πηγές που υπάρχουν σήμερα, παρουσιάζουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση του ονόματος των Φλεσσαίων όπως π. χ.  ο ιστορικός Τρ. Ε. Εύαγγελίδης πού γράφει μεταξύ άλλων στη Μεγάλη Ελλην. Εγκυκλοπαίδεια τού "ΠΥΡΣΟΥ" τομ. ΚΔ σελ. 62:

 

"Φλέσσας.

Όνομα παλαιάς, επιφανούς και πολυαρίθμου οικογένειας τής Πελοποννήσου, αρρήκτως συνδεδεμένου προς τούς αγώνας τής  έλευθερίας τού ελληνικού έθνους. Οικογένεια φύσει ανυπότακτος και ατίθασος, κατοικούσα εις την ορεινή κωμόπολιν Πολιανήν τής επαρχίας Λεονταρίου και είτα Καλαμών, ουδέποτε ηθέλησε να έλθει  εις επικοινωνία μετά των Τούρκων, και τούτου ένεκα υπέστη τόσους διωγμούς, ώστε πολλά μέλη αυτής να τραπώσι προς τα δύσβατα και απόκρημνα τής επαρχίας όρη, διαφιλονικούντα την ηγεμονία αυτών προς τον κατοκτητήν. Κατά τας συγκρούσεις προς τούς Τούρκους πολλά μέλη τής οικογενείας έφονεύθησαν, τούτο δε εγένετο αφορμή ώστε να ληφθεί η απόφασης προς μετανάστευσιν, την οποίαν δεν ήσπάσθη το σύνολον τής οικογένειας. Οι αποφασίσαντες αναχώρησαν δι' 'Αθήνας, όπου διέμειναν επί έτη και έκτισαν τον ιερόν ναό τον έπωνομασθέντα "0 Σωτήρ τού Δ ι και ου" όστις παρεχωρήθη ως παρεκκλήσιο εις την  ρωσική πρεσβεία μέχρις ανακαινίσεως τού  ναού τού 'Aγiou Νικόδημου, οπότε έμειναν ως ενοριακός ναός εν τη συνοικία Πλάκας.

Ακολουθήσαντες το τότε ρεύμα τού εκπατρισμού, μετέβησαν εις την 'Ιταλία και εκείθεν εις την Κωνσταντινούπολιν. Μετά πολλών ετών διαμονή εις τα μέρη ταύτα απεφάσισαν να επιστρέψουν εις την πατρίδα των, και προς τούτο έλαβαν (τω 1670), μέσω τού τότε πατριάρχου Παϊσioυ και τού μεγάλου διερμηνέως παρά τη  'Υψηλή Πύλη Π. Νικουσίου, γράμματα συστατικά από τον μέγα βεζύρην Μεχμέτ Κιουπρουλή προς τον Πασάν τής Κορίνθου. Ούτος εγένοντο δεκτοί παρά τω Πασά τής Κορίνθου, όστις, τη παρακλήσει τού τότε αρχηγού τής οικογένειας, παρεχώρησε εις αυτούς το παρά το "Αργος και εις το Φλιάσιον  πεδίον  κείμενο  παλαιόν  φρούριο  τής Φλιασίας.  Δεν  είναι εξηκριβωμένο πότε ή οικογένεια επέστρεψε εις την Πολιανήν τής Μεσσηνίας, γνωστόν όμως είναι ότι ο ως αρχηγός αυτής φερόμενος Γεώργιος Παναγιώτου Φλέσσας έγεννήθη τω 1716 εν Πολιανή. Το επώνυμο Φλέσσας έλαβε ο κλάδος αυτός  εκ  τού  Φλιασίου  πεδίου,  όπου  κατοίκησε,  προς  διάκρισιν  των  άλλων συγγενών  Δικαίων, των  εχόντων το  αυτό επώνυμο.  '0  Γεώργιος  Παναγιώτου Φλέσσας  ο  Φλιάσιος  κατά  παραφθορά  έγένετο  Φλέσιας  και  είτα  Φλέσσας. "Έκτοτε παρέμεινε το επώνυμο τούτο εις την οικογένεια και τούς απόγονους τού Γεωργίου Φλέσσα, οϊτινες και εις χρήμα και εις αίμα προσήνεγκον πολλά υπέρ τής έλευθερίας τής 'Ελλάδος".

 

Αλλά και ο Φωτάκος, πρώτος υπασπιστής του Γέρο Κολοκοτρώνη,  το 1868 στο βιβλίο του ¨ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΛΕΣΑ" προσπαθεί να δικαιολογήσει το όνομα του Γρηγορίου Δικαίου ή Παπαφλέσσα γράφοντας :

 

ΚΕΦΛΑΙΟ Α'

 

"Ό Δημήτριος Δίκαιος κατήγετο εκ μιας των έξοχωτέρων οικογενειών της επαρχίας Μεγαλουπόλεως και έγεννήθη εις το χωρίον Πολιανή του δήμου Άμφείας. Δίκαιοι δε ώνομάζοντο όλοι οι απόγονοι της οικογενείας ταύτης και μετωνομάσθησαν Φλεσαίοι από της λέξεως Έφεσίους αναφερομένης εις τας πράξεις των Αποστόλων, και μη ορθώς προφερόμενης εν τη εκκλησία της πατρίδος των Έφλεσίους, είτα Φλεσίους, και μετά ταύτα Φλεσαίους. Οι υιοί αυτού Αθανάσιος, Ιωάννης, Ηλίας, Νικήτας, Παναγιώτης και Νικόλαος όλοι έφεραν την νεωτέρα αυτήν επωνυμία. Ό δε ειρημένος Δημήτριος ενυμφεύθη δύω γυναίκας, από τάς οποίας έγέννησεν είκοσι και οκτώ τέκνα, δεκαοκτώ εκ της πρώτης, της οποίας το όνομα και ή γενεά είναι άγνωστος, εξ ων έπέζων κατά το 1825 οι Αθανάσιος, Νικόλαος και Ιωάννης, ο οποίος πολεμών κατά των Τούρκων έφονεύθη τω 1825 πλησίον των ερειπίων αρχαίου ναού της Αρτέμιδος κατά τα μεθόρια των δήμων Θουρίας και Αλαγονίας. (α) Από δε της δευτέρας, της ονομαζόμενης Κωνσταντίνας και καταγόμενης από του γένους των Άνδροναίων, έγέννησε δέκα τέκνα, εξ ων επέζων κατά την επανάστασιν του 1821 οι Ηλίας, Νικήτας, Κωνσταντίνος, (β) ή Μαρουδή και ο τελευταίος τούτων Γρηγόριος, του οποίου σκοπεύομε να γράψωμεν τον βίον (β)."

 

Ο Κωνσταντίνος Ιωάννου Φλέσσας (Βουλευτής Καλαμών 1840-1920) το 1870 στο ανέκδοτο χειρόγραφο βιβλίο του

"ΤΑΙΣ ΙΕΡΑΙΣ ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΙΣΑΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΣΟΝΤΩΝ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΟΥ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Δ. ΔΙΚΑΙΟΥ ή ΠΑΠΠΑΦΛΕΣΣΑ, Π. ΚΕΦΑΛΑ, ΗΛΙΑ Δ. ΦΛΕΣΣΑ, ΝΙΚΗΤΑ Δ. ΦΛΕΣΣΑ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΗΛ. ΦΛΕΣΣΑ, ΙΩΑΝΝΟΥ Ν. ΦΛΕΣΣΑ, ΚΑΙ ΤΑΙΣ ΤΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ  Ι. ΦΛΕΣΣΑ, ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ  Ι. ΦΛΕΣΣΑ, ΕΜΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ, ΚΑΙ ΤΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΚΛΑΥΣΤΟΥ ΥΙΟΥ ΜΟΥ ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ, ΤΕΛΕΙΟΔΙΔΑΚΤΟΥ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ, ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΝ ΑΝΑΤΙΘΗΜΙ"

 

Παρουσιάζει το παρακάτω Γενεαλογικό δένδρο για την οικογένεια των Ελλήνων Φλεσσαίων:

 

Απόγονοι του  Γεωργίου  Φλέσσα

 

1        Γεώργιος Φλέσσας, Επάγγελμα: Οπλαρχηγός, Γεννήθηκε : 1640, Πέθανε : 1710

2        Δημήτριος Γεώργιος Φλέσσας, Επάγγελμα: Οπλαρχηγός, Γεννήθηκε: 1685, Πέθανε: 1735 στην Καλαμάτα

3        Γεώργιος Δημήτριος Φλέσσας, Γεννήθηκε: 1716 στην Πολιανή, Πέθανε: 5 7 1770  Εφωνεύθει εν Νησίω Μεσσήνης

4        Χριστόδουλος Γεώργιος Φλέσσας, Ατεκνος

4        [1] Δημήτριος Γεώργιος Φλέσσας,Γεννήθηκε: 1736 στην Πολιανή, Πέθανε: 1799  Εφωνεύθει εις συμπλοκήν με τούς Τούρκους στη Σπάρτη, Σύζυγος     +Θεοδώρα Νοταρά, Γεννήθηκε: στην Κόρινθος

5        Παναγιώτης Δημήτριος Φλέσσας, Γεννήθηκε: 1762, Πέθανε: 1802  Εφωνεύθει υπό των Κολοκοτρωναίων στην ¨Αμφεια, Σύζυγος +Αναστασούλα

5        Κωνσταντίνος Δημήτριος Φλέσσας, Γεννήθηκε: 1765

5        Ηλίας Δημήτριος Φλέσσας, Γεννήθηκε: 1763 στην Γαρδίκιο Καλαμών, Πέθανε: 1821 Εφωνεύθη κατά την άλωσιν της Τριπόλεως, Σύζυγος +Αικατερίνη

5        Αθανάσιος Δημήτριος Φλέσσας, Γεννήθηκε: 1765 στην Πολιανή, Πέθανε: 1821  Έπεσε στη μάχη της Θουρίας

5        Νικόλαος Δημήτριος Φλέσσας, Γεννήθηκε: 1766, Πέθανε: 1825 Έφονευθη εις τας κατά του Ιμπραήμ μάχες εν Μεσσηνία

5        Ιωάννης Δημήτριος Φλέσσας, Γεννήθηκε 1768 στην Πολιανή, Καλαμών, Πέθανε: 1825  Προ των πυλών Αρτέμιδος, Σύζυγος +Κόρη Γεωργίου Χρηστάκη, Γεννήθηκε: στην Θουρία

[1] Δημήτριος Γεώργιος Φλέσσας: 2α Σύζυγος +Κωνσταντίνα Ανδρόνικου, Γεννήθηκε: στην Δημητσάνα

5        Νικήτας Δημήτριος Φλέσσας, Γεννήθηκε: 1774 στην Πολιανή Καλαμών, Πέθανε: 10 10 1846 στην Αθήνα

5        Μαρουδή Δημητρίου Φλέσσα, Γεννήθηκε: 1786, Σύζυγος +Δημήτριος Μπούτσης

5        Γρηγόριος Δημήτριος Φλέσσας ή Παππαφλέσσας, Γεννήθηκε: 1788 στην Πολιανή, Πέθανε: 20 5 1825 στο Μανιάκι

3        Κωνσταντίνος Δημήτριος Φλέσσας, Επάγγελμα: Προεστός Πέθανε: 1803  Εφωνεύθει υπό του Αναγνωσταρά στην Αμφεια

3        Παναγιώτης Δημήτριος Φλέσσας, Επάγγελμα: Προεστός

3        Χριστόδουλος Δημήτριος Φλέσσας

3        Νικόλαος Δημήτριος Φλέσσας

 

Υπόμνημα: 1= Γενάρχης, 2= παιδιά του Γενάρχη, 3= Αγγόνια, 4= Δισέγγονα, 4= Τρισέγγονα και 5= Τετράκις εγγόνια.

 

Το περίεργο είναι ότι δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία για τα υπόλοιπα 19 αδέλφια του Παπαφλέσσα. Το σίγουρο είναι ότι η οικογένεια των Φλεσσαίων είναι διασκορπισμένη σε όλα το μέρη της Ελλάδος, στην Κύπρο και σε όλες τις πέντε Ηπείρους του κόσμου.

 

 

Τίμος Κ. Φλέσσας

Νέα Πεντέλη

Μάρτιος 2004